DKK dla dorosłych rozmawiał o książce „Czerwony kaszmir”

Comiesięczne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych odbyło się tym razem nie w Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Chojnicach, jak zazwyczaj, lecz w jednej z chojnickich restauracji. Klubowiczki chcą bowiem pokazywać się także czasami w przestrzeni publicznej i w ten sposób popularyzować czytelnictwo.

W piątek 25 kwietnia 2025 roku panie rozmawiały o „Czerwonym kaszmirze” Christiany Moreau. Przy deserze, kawie lub herbacie dyskusja najpierw toczyła się na temat przeczytanego tytułu, a potem również innych książek, po które panie sięgnęły od ostatniego spotkania. „Czerwony kaszmir” podobał się klubowiczkom. Jest ciekawy, dobrze napisany i treść wciąga od pierwszych stron. I chociaż dwie czytelniczki stwierdziły, że ich zdaniem zakończenie jest zbyt cukierkowate w porównaniu do omawianej tematyki, to pozostałe dyskutujące broniły takiego pomysłu pisarki. Każdy czytelnik ma prawo do własnej oceny po przeczytaniu całości. 

Panie rozmawiały o głównych wątkach powieści. Jednym z nim jest kobieca przyjaźń, odwaga i solidarność. Tytułowy czerwony kaszmir to element łączący główne bohaterki – Alessandrę i Bolormaę. Alessandra prowadzi z Gulią, koleżanką z czasów szkolnych, butik w Toskanii, w którym sprzedaje m.in. wyroby z kaszmiru. Kupuje je w Mongolii od koczowników, którzy jeszcze prowadzą wędrowny tryb życia i hodują kozy na górzystych stepach. Bolormaa wychowała się na stepach, potrafi farbować kaszmir, który pozyskuje z kóz hodowanych przez jej rodzinę. Dzierga też piękny czerwony sweter, który kupuje od niej Alessandra. Gdy rodzina Bolormay decyduje się na sprzedaż stada kóz, zdziesiątkowanego w wyniku mroźnej zimy, i zaprzestanie koczowniczego trybu życia, bohaterka trafia do chińskiego miasta, gdzie podejmuje pracę w fabryce włókienniczej. Tam poznaje młodą Chinkę Xiao Li, która staje się jej przyjaciółką i towarzyszką najpierw w niewolniczej pracy w fabryce, potem w trudnej dalekiej drodze do wymarzonych Włoch, w poszukiwaniu lepszego życia. W książce pojawia się jeszcze jedna kobieta – Gianna Ricci, prowadząca galerię obrazów w Prato, w Toskanii. 

Kolejne problemy poruszone w książce to współczesne niewolnictwo, wyzysk w pracy w fabrykach włókienniczych oraz w szwalniach w Azji i w Europie, przemyt ludzi do Europy, monopolizacja naturalnych upraw kóz i branży włókienniczej. Panie rozmawiały też o nadmiernym konsumpcjonizmie i zmianach klimatycznych, odbijających się na przyrodzie i życiu ludzi zamieszkujących tereny najbardziej nimi dotknięte. 

Książka jest bardzo ciekawa, klubowiczki polecają ją wszystkim! Natomiast na kolejną rozmowę, w maju, członkinie DKK przeczytają „Sto dni bez słońca” Wita Szostaka.